MATHEMATICA LIB. IV. CAP. VIII. tudine Poli minorem, & per totum hocce tempus non occi-
dit, ne quidem ad Horizontem pertingit . Ubi autem di- ſtantia à Polo, in receſſu Solis ab hoc, altitudinem Poli,
aut loci latitudinem , ſuperat, ſingulis diebus naturalibus o- ritur & occidit Sol ; deinde infra Horizontem, motu ver- ſus Polum oppoſitum, eodem modo moratur, ac de motu ſu-
pra borizontem dictum .

Tempora hæc, in quibus Sol integras revolutiones ſupra
Horizontem & infra Horizontem in motu diurno peragit,
eo majora ſunt, id eſt, dies & nox longiſſimæ, eo diutius du-
rant, quo locus in Zonâ frigidâ minùs à Polo diſtat, donec
tandem in ipſo Polo integrum annum abſorbeant.

Ex eâdem cauſâ, obliquitate nempe Eclipticæ reſpectu
Æquatoris, ex qua profluunt, quæ dierum inæqualitatem,
in variis locis diverſam, ſpectant, deducimus etiam diverſi-
tatem Tempeſtatum, quæ ſingulis annis ſibi mutuo ſucce-
dunt; de his reſpectu Zonarum Frigidarum & Temperata-
rum primò, deinde reſpectu Zonæ Torridæ, agam.

Radii Solares calorem aëri communicant, non quidem
dum directè à Sole procedunt, ſed cùm à corporibus, aut
Telluris ſuperficie, irregulariter reflectuntur . Effectus hic eo major eſt, quo radii minùs obliquè in Telluris ſuperfi-
ciem impingunt; & quidem ex duplici cauſâ. 1. Reſoluto
motu luminis in duos , quorum unus ad ſuperficiem paral- lelus eſt, alter perpendicularis; hoc ſolo in corpora lumen
agit, & auctâ obliquitate minuitur. 2. In eandem ſuperfi-
ciei Telluris partem eo majori numero agunt radii, quo
magis directè accedunt.

Ex hiſce deducimus cauſas caloris augeri, dum ex acceſſu
Solis verſus Polum, qui ſupra Horizontem datur Dies
creſcunt; quia de die in diem ad majorem altitudinem ad-
ſcendit Sol; ita ut imminutæ obliquitati ſeſe jungat mora
diuturnior Solis ſupra Horizontem, quæ ad augendum ca-
lorem concurrit; etiam dum dies creſcunt noctes minuun-
tur, & per tempus brevius decreſcit calor de die acquiſi-
tus.

In Zonis Septentrionalibus, ut ex hiſce ſequitur, cauſa