Dum Luna, in orbitâ, à conjunctione ad oppoſitionem, ſer-
tur, pars illuminata, quæ ſemper verſus Solem dirigitur,
continuò magis ac magis ſpectatoribus in Tellure viſibilis eſt; & in punctis A, B, C, ſucceſſivè figuras a, b, c, acquirit Luna. In P, in oppoſitione cum Sole, rotunda apparet; deinde per
D, E, F, tranſeundo decreſcit, ut in d, e, f, repræſentatur.

630. Definitio 4.

Conjunctio Lunæ cum Sole vocatur Novilunium. Poſt conjunctionem Luna quaſi renaſci videtur.

631. Definitio 5.

Oppoſitio Lunæ cum Sole vocatur Plenilunium; quia Luna
tota lucida apparet.

632. Definitio 6.

Nomine communi oppoſitio & conjunctio Satellitis cum Sole
vocantur Syzygiæ.

In A & F pars Lunæ obſcura, radiis à Tellure reflexis,
paululum illuminatur; ideò videtur à ſpectatore cui Sol viſi-
bilis non eſt, id eſt, in primo caſu poſt occaſum Solis, in
ſecundo ante hujus ortum.

633. Definitio 7.

Quando Solis lumen à Lunâ intercipitur ita ut in totum,
aut pro parte, reſpectu ſpectatoris cujuſcunque in Tellure,
Sol obtegatur, Sol dicitur Eclipſin pati.

Propriè loquendo, hæc eſt Eclipſis Telluris, in cujus ſu-
perficiem cadit Lunæ umbra aut penumbra.

634. Definitio 8.

Lunæ Eclipſis eſt obſcuratio Lunæ ex umbrâ Telluris.

Nunquam Solis Eclipſis obſervatur, niſi quando Novilu-
nium celebratur.

Nunquam Luna deliquium patitur, niſi in Plenilunio.

Non tamen in ſingulis Syzygiis Luminaria deficiunt; quia
Luna non in Plano Eclipticæ movetur , in quo ſemper dan- tur Sol & Tellus; quare, propter latitudinem Lunæ, hujus
umbra, in Novilunio, ſæpe Tellurem non tangit; & ipſa,
in Plenilunio, ad latus umbræ Telluris tranſit.

Quando autem Lunæ latitudo aut nulla aut exigua eſt,
id eſt, quando in Nodo, aut propè bunc, verſatur Luna in