LIBER III. motiones horum cuiuſque, cæterorumq́; , quorum bæc ele-
menta ui ſua ſunt cauſæ, & alterationes) patet plurimam de
natura ſcientiam de corporibus eſſe: omnes enim ſubstan-
tiæ naturales, aut corpora ſunt, aut cum corporibus, ac ma
gnitudinibus fiunt. Hoc autem patet, & ex definitione,
qua emerſere quæ ſunt natura, & ex ſingulorum etiam cõ-
templatione. De prima igitur elementorum, & quale quid
eſt natura, & incorruptibile, ac ingener abile eſſe, ſatis iam
diximus. Restat autem dicere de duobus: quòd ſi de biſce
dicamus, fiet & de generatione ſimul, corruptioneúe con-
ſideratio. Generatio enim, aut omnino non eſt, aut in biſce
duntaxat eſt elementis, atque in biſce quæ ex his constant. Hoc autem ipſum primùm eſt contemplandum: utrum ſit,
an non ſit. Ij igitur qui prius de ueritate pbiloſopbati ſunt,
tam in biſce ſermonibus, quos nunc nos dicimus, quàm in-
ter ſeſe diſcordes fuere. Quidam enim ipſorum, generatio-
nem è medio, corruptionemúe tollunt: nibil enim eorũ, quæ
ſunt, generari, aut corrũpi, ſed ſolùm ita nobis uideri dicũt: ut Meliſſus, atq; Parmenides: quos & ſi bene cætera dicũt,
non naturaliter tamen dicere oportet putare. Eſſe nanq; rerum aliquas ingenitas, omninó que immobiles, ad aliam
magis, atque priorem quàm ad naturalem conſideratio-
nem ſpectat. Illi uerò quia nibil aliud præter ſubstantiam
ſenſibilium eſſe existimabant, & quaſdam primi tales na-
turas intellexerunt, ſi cognitio aliqua, ut prudentia erit, ad
bæc illinc accomodatas ſententias traduxerunt. Alij ue-
rò, quaſi de industria contrariam bis babuerunt opinionẽ,
Sunt enim qui nullas rerũ ingenerabiles eſſe, ſed omnes fie-
ri dicunt. generatas autẽ partim permanere, partim corrũ-
pi. Eſt autem ſententiæ talis maximè quidem Heſiodus,