ſub æquinoctiali.
V nde patet, quod
exiſtentibus ſub æ-
quinoctiali, in qua-
cunque parte fir-
mamenti ſit Sol, est
ſemper æquinocti-
um.

I n Sphæra autem decliui, horizon obliquus di-
uidit ſolum æquinoctialem in duas partes æquales.
V nde quando Sol est in alterutro punctorum æqui-
noctialium, tunc arcus diei æquatur arcui noctis, &
est æquinoctium in uniuerſa terra.

O mnes uero alios circulos, diuidit horizon obli-
quus in partes inæquales, ita ut in omnibus circu-
lis, qui ſunt ab æquinoctiali, uſq; ad tropicum can-
cri, & in ipſo tropico cancri, maior ſit arcus diei,
quam noctis, id eſt, arcus ſuper horizontem, quàm
ſub horizonte. V nde in toto tempore, quo Sol moue-
tur à principio arietis per cancrum, uſq; in finem
uirginis maiorantur dies ſupra noctes, & tanto
plus, quanto magis accedit Sol ad cancrum, & tan-
to minus, quanto magis rec [...] it.