CONTROVERSIA. quid obſervabo, eandem viam fuerat ſecutus, ſed cum nec
illam ad finem usque ſequi potuerit, novo inde ratiocinio
ejusdem difficultas colligitur.

Obſtrictus ſum D ^o . Bernoulli, quod ſemper in hac con-
troverſiâ a meis partibus ſteterit adverſus D ^um Abbatem Ca-
telanum. Interea non potui concipere, quo pacto, poſt-
quam dixit propoſitionem meam fundamentalem de centro
Oſcillationis pendere a magno illo principio, ſcilicet quod
commune centrum gravitatis plurium ponderum non poſſit a-
ſcendere altius per gravitatis eorum effectum, quam unde de-
ſcendit, in ſequentibus vertat contra me quoddam ratioci-
nium, quemadmodum ipſe confitetur, incertum, ac ſi poſ-
ſet in dubium vocare veritatem hujus ipſius propoſitionis; cum potius deberet concludere, ſe erraſſe in ſuo ratiocinio.

Ad id vero, quod mihi imputat, me in prima reſponſio-
ne non refutaſſe falſum D ⁿⁱ Abbatis principium, idque in
ultima non refelliſſe per cauſam ejus Phyſicam, reſpondeo me
in prima reſponſione credidiſſe, ſufficere, ſi evidens vitium
oſtenderem in ratiocinio, quod mihi opponitur, licet ulte-
rius hanc materiam non examinarem; In exceptione autem
8. Junii 1684. pari jure cum D ^no . Bernoulli poſſem perten-
dere me id principium refutaſſe per ſuam cauſam Phyſi-
cam, quoniam oſtendi, repugnare illud magno principio
naturali quod corpora gravia ſponte non poſſint aſcendere.

Credo enim, in hoc æque conſiſtere cauſam Phyſicam hujus
phænomeni, ſcilicet quod in pendulo compoſito pondera A & B, cum deſcenderint junctim ad partem infimam vibrationum
ſuarum, non acquirant ſimul tantam velocitatem, quantam
acquiſiviſſent ſeparatim ex iisdem altitudinibus cadentia, quam
in eo, quod pondus A conſumat partem ſui motus agendo in
punctum fixum F, juxta demonſtrationem D ⁿⁱ . Bernoulli & D ⁿⁱ Marchionis de l’Hoſpital; Et ad hoc credendum ex eo ad-
ducor, quod ſæpe pereat pars motus, licet hunc in aliquo affe-
ctu edendo conſumi, affirmare non poſſumus, ut in multis caſi-
bus percuſſionis duorum corporum durorum, juxta id quod ob-